“O hâlde, emrolunduğun gibi dosdoğru ol!…” (Hûd, 112)
Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm fermân etmiş ki: sûre-i Hûd’daki [Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!] âyeti beni ihtiyarlattırdı. Çünki ehemmiyeti azîmdir (çok büyüktür). İstikāmet-i tâmmeyi (tam dosdoğru olmayı) emrediyor.” (Sikke-i Tasdîk-ı Gaybî)
Hep imtihan örgüsüyle örülmüş hayatımız. Her an iradenle dimdik durmak hayatın inişili çıkışlı merhalelerinde… Her an dosdoğru, olman gerektiği gibi olmak. Ben de müminim, ben de inanıyorum demek kolay elbette. Ama hayatın her anını yudumlarken bu düsturu, bu hakikati unutmamak her baba yiğidin harcı değil.
Kendine, yakınlarına, ilişkili olduğun bütün insanlara karşı doğru, dürüst olmak… Gerektiğinde hak dava için, hakkın hatırı için en sevdiğinden vazgeçmek… Bulunduğun çizginin bir an olsun dışına çıkmamak… Kolay değil… İnancını hakkıyla yaşamak kolay değil. Soluduğun havaya, sana eşlik eden canlı cansız her varlığa nasıl olunması ve yaşanması lazım geldiğini haykırırcasına adımlarını her an dikkatle atmak kolay değil. Zerrelere bile doğru olduğunu hissettirmek… Hiç ama hiç kolay değil…
Rabbim doğruluktan ayırmasın.
karanfil yazıları 